Witajcie słuchacze i czytacze.
Dziś zajmujemy się obróbką metalu, fachową, dodajmy. J
Specjalista frezer:
James Alan Hetfield urodził się 3 sierpnia 1963 w Downey w stanie Kalifornia. Syn Cynthii i Virgila Hetfieldów. Ma dwóch przyrodnich braci Chrisa (ur. 1951) i Dave'a (ur. 1952) oraz siostrę Deannę. Do 15 roku życia mieszkał w miejscu swego urodzenia, Downey, na przedmieściach Los Angeles. Już jako dziewięciolatek rozpoczął naukę gry na fortepianie, potem na perkusji, aż w końcu na gitarze. Rodzice Hetfielda (pochodzenia angielskiego) byli wyznawcami Chrześcijańskiej Nauki (Christian Science). Wyznawali oni, że wiara to jedyne źródło zdrowia i wiedzy. Oboje rodzice Hetfielda zmarli na raka, najpierw matka a następnie ojciec, oboje nie poddali się procedurom medycznym. Po śmierci matki Hetfield opuścił dom rodzinny (wielokrotnie wracał do tego wydarzenia w swoich tekstach). W wywiadzie przeprowadzonym wiele lat później Hetfield krytykował cały ruch Christian Science. Dobrze wypowiadał się natomiast o swoim ojcu, który podobno zwykł mawiać: "Jeżeli komuś nie podoba się to, co robisz, olej to". Pierwszym zespołem Jamesa był zespół Obsession, następnym Phantom Lord (ta nazwa została wykorzystana przez muzyka do nadania tytułu utworowi zamieszczonemu na pierwszym albumie zespołu Metallica, Kill 'Em All). W 1981 roku poznał Larsa Ulricha, który zaproponował mu założenie kapeli. Sam Hetfield grał wtedy w zespole Leather Charm, był jednak niezadowolony ze współpracy z zespołem i zgodził się na jego propozycję. Początkowo James Hetfield nie wierzył w swoje możliwości wokalne. Dopiero podczas nagrywania drugiego albumu grupy - Ride The Lightning, odkrył, że rzeczywiście potrafi śpiewać, wykonując utwory Escape i Fade to Black. Nie licząc jednego wyjątku (utworu To Live Is to Die autorstwa Cliffa Burtona) jest jedynym twórcą tekstów zespołu. W roku 2004 został ogłoszony przez magazyn Rolling Stone człowiekiem roku. Nagrodę przyznano za przemianę, jaką wszyscy mogli zobaczyć w dokumencie Some Kind of Monster i podczas trasy koncertowej Madly in Anger with the World Tour. James Hetfield udzielał się również w zespole Spastik Children. Żonaty z Francescą, z którą ma córki - Calii Tee (13 czerwca 1998) i Marcellę Francescę (17 stycznia 2002), oraz syna - Castora Virgila (18 maja 2000).
10 maja 1983 Metallica wstąpiła do Music America Recording Studios, by w ciągu 17 dni zarejestrować materiał na swój pierwszy album studyjny. 25 lipca 1983 została wydana płyta Kill 'Em All.
Specjalista spawacz:
Kirk Lee Hammett (ur. 18 listopada 1962, w San Francisco, Kalifornia),gitarzysta. Od 1983 roku członek thrashmetalowej grupy Metallica, a wcześniej Exodus. Udzielał się również w Spastik Children. Jest synem irlandzkiego marynarza i Filipinki. Rockiem zainteresował się dzięki kolekcji płyt swojego brata, Ricka. Duży wpływ wywarła na niego gra na gitarze Jimiego Hendriksa. Zaczął się uczyć grać w wieku piętnastu lat. Pierwszą poważną grupą, w której grał, był Exodus. Zanim zaczął występować w Metallice grał z Exodusem wspólne koncerty z Metalliką. 10 kwietnia 1983 zastąpił w Metallice Dave'a Mustaine'a. 15 kwietnia Hammett zagrał swój pierwszy koncert z Metalliką w Dover w stanie Delaware. Kirk Hammett ma wykształcenie muzyczne. W 1982 roku pobierał nauki u Joego Satrianiego. Po tournée promującym album Metallica rozpoczął naukę jazzowej gry na gitarze w City College w San Francisco. Miało to wpływ na brzmienie następnych albumów Metalliki: Load i Reload oraz na ogólny image grupy. Mimo częstej krytyki za niedokładną grę na koncertach, wyczyny Hammetta na studyjnych płytach Metalliki są przez specjalistów bardzo wysoko oceniane. Znajduje się on na 2. miejscu listy stu najlepszych gitarzystów heavy metalowych magazynu "Guitar World", na 15. miejscu listy stu najlepszych gitarzystów heavy metalowych muzycznej strony internetowej DigitalDreamDoor.com oraz na 15. miejscu w książce autorstwa Joela McIvera "The 100 Greatest Metal Guitarists". W 1987 roku ożenił się z Rebeccą Hammett. Rozwiódł się w 1991 roku. 31 stycznia 1998 roku ożenił się na Hawajach z Lani Gruttadauro. 29 września 2006 roku urodził się syn Kirka, Angel Ray Keala Hammett. 28 czerwca 2008 muzyk ponownie został ojcem. Urodził mu się syn Vincenzo Kainalu Hammett. Kirk jest uważany w zespole za dość ekscentrycznego człowieka, więc dostał od przyjaciół pseudonim "Kwirk" (ang. Quirk [pol. kaprys]). Pasjonują go stare horrory, uwielbia martini oraz kubańskie cygara. Jest wegetarianinem. Kirk Hammett gra na gitarach marki ESP. Firma ta produkuje instrumenty sygnowane jego nazwiskiem. Firma Dunlop we współpracy z Kirkiem Hammettem wyprodukowała unikalne kostki z serii Jazz. Kostka Jazz III jest uznawana za najlepszą kostkę do gry na gitarze elektrycznej.
20 lutego 1984r. Metallica rozpoczęła nagrywanie utworów na następny album studyjny w Sweet Silence Studios w Kopenhadze. Zespół postanowił wyprodukować album samodzielnie, korzystając tylko z pomocy producenta Flemminga Rasmussena. Sesja nagraniowa zakończyła się 14 marca, po czym zespół skupił się na występach koncertowych. 30 lipca 1984 wytwórnia Megaforce Records wydała album Ride the Lightning.
Specjalista tokarz:
Cliff Burton, właśc. Clifford Lee Burton (ur. 10 lutego 1962 w Castro Valley, zm. 27 września 1986 w Dörarp, gmina Ljungby), amerykański gitarzysta basowy zespołu thrashmetalowego Metallica, wcześniej basista zespołu Trauma. Burton urodził się jako trzecie dziecko państwa Jan i Raya Burtonów. Był zwyczajnym chłopakiem, ale miał niezwykle donkiszotowską naturę, która przejawiała się na wiele przedziwnych sposobów, a jego muzyczne zainteresowania rozciągały się od Bacha i Beethovena do czystego rocka. Gdy miał 13 lat, zmarł na raka jego starszy brat, Scott. Śmierć brata oraz nauka gry na gitarze miały największy wpływ na kształtowanie się osobowości Burtona. Od września 1978 do stycznia 1980 Cliff uczył się także teorii muzyki. Sam bardzo cenił sobie grę Discharge i The Misfits.Burton zaczynał w AD 2 Million, potem była EZ Street, a następnie wspólnie z Jimem Martinem założył Agents Of Misfortune. Cliff udzielał się również w zespole Spastik Children. Z czasem Cliff odszedł z EZ Street. Dołączył do nieco bardziej znanego wówczas zespołu z Bay Area o nazwie Trauma, z która zdobył popularność. Metallica, po wydaniu taśmy demo No Life 'Til Leather, przygotowywała się wówczas do nagrania pierwszego albumu. Brakowało jednak właściwego basisty, a poirytowanie Rona McGovneya, który pełnił tę rolę w zespole, sięgało zenitu. Gdy Hetfield i Ulrich zobaczyli Burtona na żywo, zaniemówili z wrażenia. Wymachiwanie głową i ognista gra Cliffa przekonała ich natychmiast do zmiany basisty na Cliffa. Był to ekscytujący czas dla fanów thrash metalu i Metalliki, ale radość nie trwała długo. Do dziś nie ustalono do końca przyczyny wypadku, który miał miejsce 27 września 1986 roku, nad ranem, niedaleko Ljungby w Szwecji. John Marshall: "Byliśmy na dwupasmowej drodze. Autobus zjechał na prawo i myślę, że kierowca chciał to skorygować. W każdym razie odbił w lewo. Autobus wpadł w poślizg. Zarzuciło tyłem, który podskakując obrócił się i przesunął do przodu. Wtedy wszyscy zaczęliśmy się budzić. Gdy autobus zaczął się trząść wpadłem plecami na jedną z takich krawędzi. Na koniec pojazd zsunął się na pobocze, a gdy koła złapały nowe podłoże, wywrócił się na bok. Cliff spał w prawym końcu autobusu. Myślę, że został wypchnięty przez okno, gdy pojazd zaczął się kołysać i skakać. Potem, gdy auto przechylało się na bok Burton znalazł się między drogą, a spadającym na nią autobusem." Basista zginął na miejscu – przygnieciony przez autokar nie miał żadnych szans. Pogrzeb muzyka odbył się 7 października 1986 w jego rodzinnym mieście Castro Valley w Kalifornii, a prochy rozrzucono po Maxwell Ranch. Jego przyjaciel Dave Donato, z którym on i Jim Martin grywali jeszcze przed pięcioma czy sześcioma laty, opowiadał: "Staliśmy w dużym kole, a w środku znajdowały się prochy Cliffa. Każdy z nas podchodził do środka, brał ich garść i mówił, to co miał do powiedzenia... potem rzucaliśmy prochy na ziemię, w miejscu, które tak bardzo kochał". Na koniec ceremonii zagrano Orion, utwór, który skomponował Burton i który dał płycie Master Of Puppets niesamowite zakończenie.
Master of Puppets został wydany 3 marca 1986. Osiągnął 29. pozycję na krajowej liście przebojów w USA, co wprawiło wielu ludzi w zdumienie, ponieważ zespół – od początku istnienia – zyskiwał popularność głównie za pomocą koncertów; nie nagrał żadnego teledysku, a dotychczas wydane single nie osiągnęły żadnego sukcesu.
Specjalista szlifierz:
Lars Ulrich (ur. 26 grudnia 1963 w Gentofte, Dania), perkusista i jeden z założycieli zespołu Metallica. Jest synem duńskiego tenisisty, Torbena Ulricha. Wbrew oczekiwaniom ojca nie został tenisistą, ale zaczął grać na perkusji. W 1981 roku Ulrich wyjechał do Wielkiej Brytanii, by obejrzeć swoich idoli muzycznych, między innymi zespoły Iron Maiden, Saxon i Deep Purple. Po powrocie do USA Lars dał ogłoszenie do gazety z informacją, że chce założyć zespół. Dzięki temu poznał Jamesa Hetfielda, z którym założył zespół Metallica. Jest kontrowersyjną postacią, zwłaszcza po ukazaniu się filmu Some Kind of Monster, gdzie można było poznać Larsa jako bardzo konfliktowego i „wybuchowego” człowieka. Od 2003 jest w związku małżeńskim z duńską aktorką Connie Nielsen, która urodziła mu syna w 2007 roku. Ma on jeszcze dwóch synów – Mylesa i Layne'a, których mamą jest poprzednia żona muzyka, Skylar Satenstein. W 2009 roku w plebiscycie magazynu branżowego DRUM! został wyróżniony tytułem "najlepszego perkusisty metalowego".
28 stycznia 1988 Metallica weszła do One On One Studios w Los Angeles, aby razem z producentem Mikiem Clinkiem, znanym ze współpracy z zespołem Guns 'N' Roses, nagrać czwarty album studyjny. Współpraca z nowym producentem okazała się jednak niezadowalająca i w marcu 1988 zespół rozpoczął nagrania od nowa – ponownie z Flemmingiem Rasmussenem. Sesja została zakończona na początku maja 1988. 6 września 1988 został wydany album ...And Justice for All i trafił na 6. pozycję krajowego zestawienia w USA.
Specjalista obróbki ścierniwem:
Jason Newsted (ur. 3 marca 1963 w Battle Creek, Michigan), amerykański basista, były członek zespołu Metallica. Newsted jest potomkiem Niemców z Badenii. Zanim związał się z Metalliką, był basistą w formacji Flotsam and Jetsam (1982-86). Pierwszą gitarę basową dostał w wieku trzynastu lat. Do Metalliki dołączył w 1986, po tragicznej śmierci Cliffa Burtona. Nagrał z zespołem osiem płyt do 2001 roku, w którym odszedł od grupy - jak podawał powodem było zmęczenie psychiczne i fizyczne grą z Metalliką. Grając w zespole udzielał się w zespole Spastik Children. 4 kwietnia 2009 roku wystąpił wraz z Metalliką podczas gali wprowadzenia zespołu do Rock and Roll Hall of Fame. Po odejściu z Metalliki na rynek trafiła kompilacja dwóch archiwalnych materiałów Newsteda. Jednym z nich były nagrania projektu IR8 - wspólnego dzieła Newsteda, Devina Townsenda i Toma Huntinga z Exodus, drugim zaś była Sexoturica - połączone siły Metalliki, Sepultury i Exodus - oprócz Huntinga i Newsteda udziela się tu również Andreas Kisser. W 1998 roku współpracował z brazylijską formacją Sepultura, a w 2003 z Ozzym Osbourne’em. W roku 2002 dołączył do zespołu EchoBrain, z którym nagrał ich debiutancki album. Z zespołu odszedł już przed wydaniem drugiego albumu. W 2006 razem z kilkoma innymi znanymi muzykami: perkusistą zespołu Mötley Crüe - Tommy Lee oraz gitarzystą Gilby Clarke (znany m.in. z Guns'n'Roses) założyli grupę Rock Star Supernova, której wokalista został wyłoniony w drodze konkursu telewizyjnego. Zespół zawiesił działalność już dwa lata później. Jason okresowo grał z grupą Voivod w latach 2002-05, do czasu dwuletniej przerwy zespołu (spowodowanej śmiercią gitarzysty). Grał partie basowe w albumie Infii z 2009 roku, jednak nie był już członkiem zespołu.
Od lipca do września 1990 Metallica komponowała utwory na następny album studyjny. Już 6 października 1990, ponownie w One On One Studios, rozpoczęła sesję nagraniową piątego albumu studyjnego. Producentem został Bob Rock. Sesja nagraniowa została zakończona 16 czerwca 1991. 10 sierpnia 1991 Metallica rozpoczęła występy w ramach festiwalu Monsters of Rock, a dwa dni później wydany został album Metallica, trafiając na 1. pozycję krajowego zestawienia w Stanach Zjednoczonych. W ciągu tygodnia sprzedano w USA ponad 600 tysięcy egzemplarzy płyty. Album promowało pięć singli: Enter Sandman, The Unforgiven, Nothing Else Matters, Wherever I May Roam i Sad But True. Z nich wszystkich, największy sukces osiągnął pierwszy singel, Enter Sandman, osiągając 16. pozycję na krajowym oraz 10. na rockowym zestawieniu w Stanach Zjednoczonych.
Specjalista obróbki skrawaniem:
David Scott Mustaine (ur. 13 września 1961 w miejscowości La Mesa, w Kalifornii w USA) – amerykański muzyk thrashmetalowy. Był gitarzystą zespołu Metallica na samym początku jej istnienia. W lutym 1983 r. promotor oraz właściciel sklepu Rock 'n' Roll Heaven w New Jersey, Jon Zazula zaproponował Metallice zagranie kilku koncertów na Wschodnim Wybrzeżu. Zespół wyruszył pod koniec marca 1983 w długą podróż na drugi koniec Stanów Zjednoczonych, w czasie której członkowie zespołu zaczęli coraz bardziej zwracać uwagę na alkoholowe uzależnienie Dave'a Mustaine'a. Ostatecznie, na początku kwietnia 1983 Mustaine'a wyrzucono z zespołu, a za namową menedżera Metalliki, Marka Whitakera, na jego miejsce wybrany został Kirk Hammett. Mustaine został liderem, wokalistą i gitarzystą thrash metalowej grupy Megadeth, którą założył w połowie lat osiemdziesiątych. Jest organizatorem festiwalu Gigantour. Charakterystyczną cechą stylu jego kompozycji jest tworzenie bardzo rytmicznych i szybkich riffów gitarowych, nazywanych często spitfire riffs. W swoim rozwoju muzycznym przeszedł pewną ewolucję: w początkowym okresie komponował utwory bardzo finezyjne, z często zmieniającymi się motywami melodycznymi, bardzo rozbudowanymi solówkami gitarowymi i długimi fragmentami instrumentalnymi, później zwrócił się w kierunku utworów o klasycznej, sekwencyjnej, bardziej przystępnej dla przeciętnego słuchacza budowie, z powtarzającymi się refrenami. W 2004 roku został sklasyfikowany na 19. miejscu listy 100 najlepszych gitarzystów heavymetalowych wszech czasów wg magazynu Guitar World.
Z początkiem lutego 1996 Metallica zakończyła kolejną sesję nagraniową. 3 czerwca 1996 wydany został album Load, który tak samo jak poprzedni album studyjny osiągnął 1. pozycję w USA. Single promujące album zajmowały wysokie miejsca w USA: Until It Sleeps, Hero of the Day, King Nothing, Bleeding Me, Ain't My Bitch zajmowały kolejno 1., 6., 6. i 15. pozycję w zestawieniu amerykańskiej listy przebojów.
Specjalistka obróbki powierzchni chropowatych:
Marianne Faithfull (ur. 29 grudnia 1946 w Hampstead w Londynie) – brytyjska piosenkarka, autorka tekstów piosenek, aktorka. Jest córką austriackiej arystokratki baronowej Evy von Sacher-Masoch (Evy Erisso) (poprzez nią jest spokrewniona z Habsburgami i z pisarzem Leopoldem von Sacher-Masoch) i filologa, brytyjskiego szpiega, prof. Roberta Glynna Faithfull. W sierpniu 1964 z pomocą Oldhama podpisała kontrakt z wytwórnią płytową Decca i zadebiutowała piosenką As Tears Go By napisaną przez Micka Jaggera i Keitha Richardsa. Marianne przez kilka lat związana była z Mickiem Jaggerem. Jej kariera przeżyła kilka momentów załamania, ale także w złym okresie pracowała nad kolejnymi płytami. Prawdziwy comeback nastąpił wraz z płytą Broken English (1979), płytą zawierającą ostre rockowe kompozycje z nietuzinkowymi tekstami. Kolejne płyty potwierdzały wielki talent Faithfull.
Od lipca do października 1997 zespół, ponownie w The Plant Studios, nagrywał materiał na kolejny album studyjny, wykorzystując do tego m.in. pozostałości z poprzedniej sesji nagraniowej. 17 listopada 1997 wydany został album Reload, również osiągając 1. pozycję w USA. Album promowały cztery single: The Memory Remains, The Unforgiven II, Fuel, i Better Than You, które, podobnie jak single z poprzedniego albumu, osiągnęły wysokie pozycje na rockowej liście przebojów w USA: kolejno 3., 2., 6. i 7. W nagrywaniu płyty wzięła udział gościnnie Marianne Faithfull. Jej głos, jak określił perkusista grupy Lars Ulrich, pijany i zniszczony, genialnie pasował do melancholijnego utworu upadłej gwiazdy Memory Remains. W końcu piosenki wypowiada dość charakterystyczne frazy: "Say yes - at least say hello", których była pomysłodawcą. Pojawiła się również w teledysku do tego utworu.
Specjalista obróbki narzędziami ściernymi:
Ron McGovney (ur. 2 listopada 1962), pierwszy basista zespołu Metallica. Grał wcześniej w innych zespołach na gitarze elektrycznej. Nie nagrał z Metalliką jednak żadnej płyty studyjnej (podobnie jak Dave Mustaine), choć brał udział w nagrywaniu pierwszych taśm demo. Ostatecznie ówcześni członkowie Metalliki nie przyznali mu udziału przy tworzeniu któregokolwiek z utworów (w przeciwieństwie do Mustaine'a, którego nazwisko widnieje przy sześciu), argumentując to tym, iż "nie przyczynił się do niczego, tylko naśladował". Po odejściu z Metalliki przestał grać, lecz po kilku latach przerwy dołączył do zespołu Phantasm, któremu pomógł nagrać jedyną płytę. Rozczarowany światem muzyki wyprzedał cały swój sprzęt, by nigdy już do niego nie powrócić. Pośród tych wysprzedanych przedmiotów nie znalazła się jednak gitara basowa, której używał grając w Metallice.
Od 14 września 1998, przez pół miesiąca, grupa nagrała w The Plant Studios nowe covery na następny album. 23 listopada 1998, został wydany album kompilacyjny Garage, Inc., zawierający właśnie covery starych utworów.
Specjalista majster metalurgii klasycznej:
Michael Kamen (ur. 15 kwietnia 1948 w Nowym Jorku, zm. 18 listopada 2003) - był amerykańskim kompozytorem (głównie muzyka filmowa), aranżerem, dyrygentem, pisał piosenki i pracował jako muzyk sesyjny. Kamen stał się bardzo rozchwytywany przez wykonawców muzyki pop i rock. W Wielkiej Brytanii należał do silnej, lecz małej grupy bardzo dobrych aranżerów, którzy tworzyli dla znanych artystów. Sukcesem była współpraca z Pink Floyd, Davidem Gilmourem, Rogerem Watersem (Kamen był jednym z niewielu ludzi, którzy pisali aranżacje dla obu liderów Pink Floyd po rozpadzie grupy), a także z Queen (aranżacja utworu Who Wants to Live Forever), Erikiem Claptonem, Aerosmith, Tomem Pettym, Davidem Bowie, Bryanem Ferry, Eurythmics i wieloma innymi. Wraz z espołem Metallica stworzył orkiestrowe aranżacje ich utworów. 21 i 22 kwietnia 1999 grupa zagrała koncert w Berkeley Community Theater w Berkeley w stanie Kalifornia razem z Orkiestrą Symfoniczną z San Francisco, dyrygowaną przez Michaela Kamena. Kolejne dwa koncerty z orkiestrami symfonicznymi odbyły się w Berlinie z Filmową Orkiestrą z Babelsberga (Babelsberger Film Orchester) i w Nowym Jorku z nowojorską Orkiestrą Symfoniczną. Obie orkiestry również były dyrygowane przez Michaela Kamena.
22 listopada 1999, został wydany album/film koncertowy S&M, będący zapisem koncertu Metalliki z Orkiestrą Symfoniczną z San Francisco pod dyrekcją Michaela Kamena. Zawierała znane wcześniej utwory w orkiestrowej aranżacji oraz dwie nowe kompozycje.
|
Specjalista obróbki wiórowej:
Robert Trujillo (ur. 23 października 1964 w Santa Monica), amerykański gitarzysta basowy. Grał w zespołach: Suicidal Tendencies, Infectious Grooves, Black Label Society oraz u Ozzy’ego Osbourne’a. Obecnie jest basistą zespołu Metallica. Charakterystycznym basem Trujillo jest 5 strunowy Fernandes Gravity z niebieskimi płomieniami. Posiada również sygnowany model Sonus RT wykonany przez Zon Guitars. Zanim zaczął grać w Metallice, grał często na basach Tobias, ESP i Musicman (wszystkie pięciostrunowe) oraz Fender Precision Bass (grając z Ozzy Osbourne'em). Ostatnio widuje się go z pięciostrunowym basem Yamaha TRB5-P2, czterostrunowym Rickenbacker 4001/4003, Fender Precision Bass, a także z Warwick Streamer. Trujillo we współpracy z firmą Jim Dunlop stworzył swoją serię stalowych strun basowych (zakres grubości 45-130).
8 kwietnia 2003 zespół zakończył sesję nagraniową nowego albumu studyjnego. 5 czerwca 2003 została wydana płyta St. Anger. Dotarła do 1. miejsca na krajowym zestawieniu w Stanach Zjednoczonych, zaś pierwszy singel promujący album, St. Anger, osiągnął 2. pozycję na rockowej liście przebojów. Album promowały jeszcze trzy single: Frantic, The Unnamed Feeling i Some Kind of Monster.
Specjaliści strugania, dłutowania i przewiercania:
Jon Zazula
Paul Curcio
Flemming Rasmussen
Bob Rock
Mark Whitaker
Rick Rubin
Greg Fidelman
Hal Willner
16 grudnia 2005 oficjalnie zostało potwierdzone rozpoczęcie przez zespół prac nad nowym albumem w studiu HQ. Dziewiąty album studyjny zespołu Metallica został wydany 12 września 2008 roku i miał tytuł Death Magnetic.
Zasady BHP i regulamin warsztatu:
W młodości Kirk Hammet pracował w restauracji Burger King.
Cliff Burton jeździł zielonym Volkswagenem, którego nazywał "Konikiem Polnym".
W trakcie rozważań na temat wypadku, w którym zginał Cliff Burton okazało się, że tuż przed wypadkiem basista zamienił się łóżkiem z Kirkiem. Do dziś tatuaż płonącej talii kart z podpisem "Carpe Diem Baby" na ramieniu Hetfielda przypomina o partii rozegranej między Cliffem a Kirkiem, w której zwycięski Burton mógł wybierać miejsce do spania.
W okresie 1996 do 2002, wciąż należąc do Metalliki, Newsted grał we własnym zespole Papa Wheelie. Zespół nie doczekał się studyjnych wersji utworów. Grupa została reaktywowana w 2011 roku.
Ron McGovney wyprzedał cały swój sprzęt na e-bayu.
Michaelowi Kamenowi poświęcono film "Prezydencka córka".
Roberto Agustín Miguel Santiago Samuel Trujillo Veracruz – oto pełne imię i nazwisko obecnego basisty Metalliki.
Robert Trujillo dołączył do zespołu po nagraniu, a przed wydaniem, płyty St. Anger.
Metallica nagrała ponad 50 godzin pomysłów w czasie trasy promującej album St. Anger i na nich są oparte utwory na Death Magnetic.
James Hetfield stwierdził, że z basistą Robertem Trujillo grupa stworzyła znacznie więcej kompozycji w ciągu - krótkiej jeszcze - jego obecności w zespole niż przez 14 poprzednich lat z Jasonem Newstedem.
Ostateczna wersja albumu Death Magnetic wydana na CD została zmasterowana na bardzo wysokim poziomie głośności, co spowodowało utratę dynamiki (nie ma różnic między momentami cichymi i głośnymi) a także poważne zniekształcenia dźwięku (przesterowanie). Jest to najprawdopodobniej efekt tzw. "wojny głośności” czyli "wyścigu zbrojeń" pomiędzy wytwórniami i artystami polegający na nagrywaniu coraz głośniejszych albumów.
I jak się wam podobała lekcja metalurgii? Na koniec (ocho, zaraz mnie niektórzy zlinczują ;p) najlepszy produkt grupy, ciężar i finezja, treść i forma, sześcioipółminutowe dzieło sztuki, czyli…
