Seans XLVII Miłość 2

Witajcie, słuchacze i czytacze.

Dziś mówimy o miłości, bo to temat niewyczerpany i jest jeszcze cała masa pięknych wierszy i pięknych piosenek o miłości. Dziś śpiewają po angielsku, a wiersze nadal mistrzyni Haliny Poświatowskiej.

Za cała moją miłość – bracie Aniele

Dałeś mi złoto w tle i błękitną sukienkę

I przypiąłeś mi parę skrzydeł

I uniosłeś w niebo

A ja nie jestem gwiazdą

Żaden z moich promieni nie rozdarł ciemności

W ciemności umiem tylko kochać

I o kolorach nie wiem nic

W moich zaciśniętych dłoniach złoto zachodzi czernią

I krew pochłania błękit

I nisko do ziemi

- jak ciało moje do twego

Przywiera moje niebo

W moim barbarzyńskim języku

Kwiaty nazywają się kwiaty

I o powietrzu mówię powietrze

I stąpając po kostkach bruku

Obcasami wystukuję

Bruk bruk bruk

I mówię kamień tak miękko

Jak gdyby kamień był aksamitem

I wtulam twarz w twoją szyję

Jak gdyby rosło tam miękkie futro kota

I kocham

Mój barbarzyński język

I mówię – kocham

Bez ciebie

Jak bez uśmiechu

Niebo pochmurnieje

Słońce

Wstaje tak wolno

Przeciera oczy

Zaspanymi dłońmi

Dzień –

W trawie

Przebudzony motyl

Prostuje skrzydła

Za chwilę

Rozbłysną

Zawirują najczystszą abstrakcją

Kolory kolory kolory

Szeptem

Modlę się do uśpionego nieba

O zwykły chleb miłości

jesteś powietrzem

 które drzewa pieści

rękoma z błękitu

jesteś skrzydłem ptaka

który nie trąca liści

płynie

jesteś zachodnim słońcem

pełnym świtów

bajką ze słów które mówi się

westchnieniem

czym ty jesteś –

dla mnie – świeżą wodą

wytrysłą na skwarnej pustyni

sosną – która cień daje

drżącą osiką – która współczuje

dla zziębniętych – słońcem

dla konających – bogiem

ty – rozbłysły w każdej gwieździe

której na imię miłość

Zamknięta

Wbiegłości moich palców

Czym jestem i czym jest

Moja miłość ku tobie

Zanurzone we włosach twoich

Moje palce czy wiedzą

O własnej umiejętniości

I czy to świadomość pieszczoty

Powoduje wzrost

Wątłych łodyg trawy

Jakiej czułości trzeba powiedz

Żeby rozproszyć cienie pod oczyma

Jakiej pieszczoty żeby z kreski ust

Wydobyć pełnię księżyca lub kwiatu?

Jakiej miłości!

Żeby zgasić krater rozedrgany

Otwartą ranę ziemi która

Nie chce się zgoić czy nie umie

Namiętność to jest to

O czym śpiewały skrzypce

Zamknięte w ciemnym futerale

W dusznym

jak noc

wewnątrz łupiny światła

znaczone paznokciami gwiazd

ona żyje

w twoich słowach z ciepłego granatu

pachnie brzoskwinią

słońcem

schwytanym w zieloną sieć drzewa

dojrzała

przechylona nad spłowiała trawą

ciąży

ku moim dłoniom otwartym

a ja – zamknięte usta

w obcym języku uczę

słowa – ciasnego jak śmierć

miłość

„Wszystkie moje śmierci”

Ile razy można umrzeć z miłości

Pierwszy raz to był gorzki smak ziemi

Gorzki smak

Cierpki kwiat

Goździk czerwony palący

Drugi raz – tylko smak przestrzeni

Biały smak

Chłodny wiatr

Odzew kół głucho dudniący

Trzeci raz czwarty raz piąty raz

Umierałam z rutyną mniej wzniośle

Cztery ściany pokoju na wznak

A nade mną twój profil ostry

 

„Jeśli nie przyjdziesz”

Świat będzie uboższy

O te trochę miłości

O pocałunki które nie sfruną

W otwarte okno

Świat będzie chłodniejszy

O tę czerwień

Która nagłym przypływem

Nie rozżarzy moich policzków

Świat będzie cichszy

O ten gwałtowny stukot

Serca poderwanego do lotu

O skrzyp drzwi

Otwieranych na oścież

Drgający żywy świat

Zastygnie

W kształt doskonały nieomal

Geometryczny

Nie chwytałam mojej miłości

Jak ptaka w ręce

Nie trzepotała rozgłośnie

W moich palcach

Jak oswojonej kawce

Podsuwałam ziarenka pieszczoty

Tyle żeby ćwierkała

Żeby skakała

Lecz nie tyle

By w radosnym odruchu

Frunęła w słońce

Ta miłość jest skazańcem

Zasądzonym na śmierć

Umrze

Za krótkie dwa miesiące

Na świecie jest przestrzeń i czas

Odejdziesz ode mnie

Na świecie jest niemoc i konieczność

Nie zatrzymam cię

Żadnym pocałunkiem

 

Mówisz – na śmierć

Mówisz – na wieczność

A jeśli zamienisz się w drzewo

Czy mogę liczyć na to że wzejdziesz

Pod moim oknem

A jeśli w szybę

Czy będzie można końcem języka

Podrażnić twoje dzwoniące jestem

A jeśli - w wiatr

Czy będę trawą którą rozszumisz

A jeśli w światło

Czy będę nocą która rozproszysz

A jeśli – dniem

Czy dobrą chmurą osłonisz

Moją zmęczoną głowę

Jak ją weźmiesz lekko

We włosy

Pieszczotą palców zwinnych

Wszepczesz

Trwam