Witajcie słuchacze i czytacze.
Dziś będzie Prince czyli Książę. Na ten tytuł uważam w pełni zasługuje.
Ale na wstepie muszę Was przeprosić... Jest Prince'a bardzo mało na youtube, a na dodatek w bloggerze jako takim te filmy sie w ogóle nie ukazują do wyboru. Próbowałam róznych sposobów, żeby jednak jakoś te filmy udostepnić, ale nic nie działało. Pozostało mi wkleić linki i liczyć na Waszą cierpliwość....
Dziś będzie Prince czyli Książę. Na ten tytuł uważam w pełni zasługuje.
Ale na wstepie muszę Was przeprosić... Jest Prince'a bardzo mało na youtube, a na dodatek w bloggerze jako takim te filmy sie w ogóle nie ukazują do wyboru. Próbowałam róznych sposobów, żeby jednak jakoś te filmy udostepnić, ale nic nie działało. Pozostało mi wkleić linki i liczyć na Waszą cierpliwość....
Prince, właściwie Prince Rogers Nelson urodził się 7 czerwca 1958 w Minneapolis, stan Minnesota. Matka była Amerykanką włoskiego pochodzenia, a ojciec, John Nelson, czarnoskórym muzykiem jazzowym, grającym po klubach i barach Minnesoty w trio The Prince Roger's Band. Rodzice rozstali się, gdy miał 7 lat. Ma 155 cm wzrostu. W dzieciństwie nazywano go Skipper. Chorował na epilepsję, z której się wyleczył. Plotka głosi, ze pewnego dnia przyszedł do mamy i powiedział jej, ze już więcej nie będzie chorował, gdyż powiedział mu to anioł – i tak było.
Prince był samoukiem: w dzieciństwie i wieku młodzieńczym samodzielnie opanował grę na kilku instrumentach. Pierwszy utwór na pianino skomponował w wieku siedmiu lat. Kiedy uczęszczał do Minneapolis's Central High School założył swój pierwszy zespół Grand Central. Później grał w zespole 94East. Nagrał amatorską tasme demo, która znalazła uznanie producentów firmy Warner Bros., która – jako jedyna – przyjęła ponadto ryzykowny warunek artystycznej niezależności, postawiony przez młodego muzyka. To był początek wielkiej kariery.
Prince to przedstawiciel wielu stylów, m.in.: soul, funky, R&B, dance, rock, jazz rock. Tworzy pod inspiracją muzyki Jimiego Hendrixa. Choć najczęściej postrzegany jest jako wokalista i gitarzysta, Prince gra także na instrumentach klawiszowych i perkusji, pisze teksty, komponuje i aranżuje, jak również zajmuje się produkcją muzyczną. Zdolności muzyczne Prince'a dorównują jego pracowitości. Uważany jest za jedną z najbardziej pracowitych osób we współczesnym przemyśle rozrywkowym ale również zaliczany jest do największych ekscentryków rockowych. Jego zachowanie na scenie i ubiór jest postrzegane jako kontrowersyjne i czasami obsceniczne.
Prince najdłużej współpracował z grupą The New Power Genaration (występującą także pod nazwą NPG Orchestra). Jej lider, Tommy Barbarella, był autorem i współautorem muzyki do kilku płyt. Pisał też przeboje dla takich artystów jak Sheena Easton czy grupa The Bangles, a jego dorobek stawał się inspiracją dla innych – wersje piosenek Prince'a znalazły się w repertuarze wykonawców tak różnych jak Tom Jones, The Art of Noise, Sinead O'Connor czy nawet Miles Davis (Give Me That Chocolate). Lista sław z którymi nagrywał (a nawet, których utwory produkował, jak w przypadku Chaki Khan) jest długa: Stevie Nicks, Madonna, Alicia Keys, Erykah Badu, Nikka Costa, George Clinton, Stevie Wonder – to tylko niektóre z nich. Z najciekawszych artystycznie projektów należałoby wymienić Chakę Khan w utworze Sticky Wicked (z płyty ck, 1988), w którym Prince zagrał obok Milesa Davisa oraz Kate Bush, w utworze Why Should I Love You? (z płyty The Red Shoes, 1993).
Na początku lat 90. konflikt z wytwórnią Warner Bros. (z którą wiązał Prince'a wieloletni, niekorzystny finansowo dla artysty kontrakt) spowodował zmianę artystycznego pseudonimu na The Artist Formerly Known as Prince (Artysta Poprzednio Znany jako Prince) – "TAFKAP" lub po prostu "The Artist". Ten z czasem został zastąpiony przez specjalny znak graficzny, tzw. love symbol. Wyrazem protestu Prince'a wobec polityki wyzysku prowadzonej przez wielkie wytwórnie płytowe były także okładki jego płyt, na których fotografował się w łańcuchach lub z napisem slave (niewolnik) na policzku.
Pora przedstawić dyskografię:
1.1978 For You
2.1979 Prince
3.1980 Dirty Mind
4.1981 Controversy
5.1982 1999
6.1984 Purple Rain
7.1985 Around the World in a Day
8.1986 Parade
9.1987 Sign 'O' the Times (album podwójny)
10.1987 The Black Album (oficjalnie wydany dopiero w 1994)
11.1988 Lovesexy
12.1989 Batman
13.1990 Graffiti Bridge
14.1991 Diamonds and Pearls
15.1992 O(+>
16.1993 The Hits/The B-Sides (album potrójny kompilacyjny)
17.1993 Goldnigga (jako New Power Generation)
18.1994 The Beautiful Experience (jako O(+>) (EP)
19.1994 Come
20.1995 The Gold Experience (jako O(+>)
21.1995 Exodus (jako New Power Generation)
22.1996 Music From The Motion Picture Girl 6
23.1996 Chaos & Disorder (jako O(+>)
Dyskografia część druga:
24.1996 Emancipation (jako O(+>, album potrójny)
25.1997 Crystal Ball (jako O(+>, album potrójny)
26.1998 New Power Soul (jako New Power Generation)
27.1999 The Vault... Old Friends 4 Sale
28.1999 Rave Un2 the Joy Fantastic (jako O(+>)
29.2000 Rave In2 the Joy Fantastic
30.2001 The Very Best Of Prince (kompilacja)
31.2001 The Rainbow Children
32.2002 One Nite Alone...
33.2002 One Nite Alone... Live! (pierwszy oficjalny album koncertowy, potrójny)
34.2003 Xpectation
35.2003 C-Note (dostępny tylko przez internet)
36.2003 N.E.W.S (4 utwory instrumentalne)
37.2004 The Chocolate Invasion (dostępny tylko przez internet)
38.2004 The Slaughterhouse (dostępny tylko przez internet)
39.2004 Musicology
40.2006 3121
41.2006 Ultimate
42.2007 Planet Earth
43.2009 Lotusflow3r
44.2009 MPLSound
45.2010 20Ten
W dorobku artysty jedną z ciekawszych, zwłaszcza wokalnie, płyt jest „Lovesexy” z roku 1988. Płytę wyróżnia także okładka, na której Prince sfotografował się... nago. Innym zaskoczeniem jest brak podziału płyty na poszczególne utwory (w edycji na rynek amerykański). Wierni fani nigdy nie zapomną roku 1996, w którym Prince dosłownie zasypał ich swoimi płytami. Najważniejszą z nich był pierwszy potrójny album w dyskografii Prince'a – „Emancipation” – zawierający bardzo obszerny (trzygodzinny), zróżnicowany stylistycznie i aranżacyjnie materiał – sprzedawany ponadto w cenie pojedynczej płyty. Co więcej: album ten był pierwszym oficjalnym wydawnictwem, jakie ukazało się bez udziału Warner Bros. (produkcja: NPG Records, dystrybucja: EMI). W 1996 została także wydana inna, nietypowa w dorobku Prince'a, płyta: „chaos & dis order” – bardzo rockowa, chropowata i ostra, jednak spójna brzmieniowo. Mimo adnotacji na okładce, że jest to ostatnia kompilacja, w 1999 roku ukazała się jeszcze jedna, tym razem rzeczywiście ostatnia kompilacja z prywatnych zbiorów artysty (kończąca zobowiązania Prince'a wobec Warner Bros.) – „The Vault... Old Friends 4 Sale”. Płyta zawierała muzycznie odmienny, lecz co najmniej równie interesujący i wartościowy materiał, obejmujący lata 1985-1994.
Po paru słabszych latach, w których wielbiciele twórczości Prince'a tracili nadzieję na powrót ich idola do wielkiej formy, przyszło kolejne zaskoczenie: Prince wszedł w XXI wiek nowymi nagraniami, zwłaszcza wydaną w roku 2004 bardzo dobrze przyjętą płytą „Musicology” oraz „3121”. W nagraniu tej pierwszej udział wzięła popularna saksofonistka jazz-rockowa Candy Dulfer. Najnowsze płyty odróżnia przede wszystkim łagodniejsza warstwa tekstowa, w której daje się zauważyć odejście od typowego dla wcześniejszej twórczości języka ulicy (wulgaryzmy). W 2004 Prince został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame.
W dyskografii Prince'a muzykę filmową zawierają następujące krążki:
Purple Rain (1984, do filmu w reżyserii Alberta Magnoli)
Parade (1986, do filmu Under the Cherry Moon w reż. Prince'a)
Sign 'O' the Times (1987, do filmu w reż. Prince'a będącego zapisem koncertu)
Batman (1989, do filmu w reż. Tima Burtona)
Graffiti Bridge (1990, do filmu w reż. Prince'a będącego kontynuacją Purple Rain)
Music From The Motion Picture "Girl 6" (1996, do filmu w reż. Spike'a Lee)
W najsłynniejszym, parabiograficznym „Purple Rain”, Prince wystąpił osobiście w głównej roli utalentowanego i wyobcowanego młodego muzyka Kida, rozpoczynającego swą estradową karierę w klubie muzycznym. Z filmu pochodzi też tytułowy megaprzebój. Na DVD film „Purpurowy deszcz” w wersji dwupłytowej ukazał się w Polsce w 2005 roku. W tym samym roku została wydana w Polsce również dwupłytowa edycja filmu „Batman”. Druga płyta zawiera teledyski silnie nawiązujące do filmu oraz inne ciekawe dodatki. Artystyczna jakość filmów z muzyką Prince'a dla wielu jest dyskusyjna. To samo dotyczy większości wideoclipów, w których ubiory i scenografia nadmiernie eksploatują estetykę kiczu. Na szczęście, z perspektywy czasu muzyka broni się sama.
Prince był związany z wieloma gwiazdami, między innymi Kim Bassinger, Madonną, Carmen Electrą. był zaręczony z Susannah Melvoin. Ożenił się z wokalistka i tancerką Mayte Garcia, w Walentynki 1996. Mieli syna o imieniu Boy Bregory, który zmarł po tygodniu od urodzenia na syndrom Pfeiffera. Prince i Mayte rozwiedli się w 1999. Potem Prince był jeszcze w związku małżeńskim z Manuelą Testolini 2001 – 2006, a od 2007 roku jest w związku z Brią Valente.
Jest Świadkiem Jehowy od 2001 roku i od czasu do czasu osobiście pojawia się na progu u nieznajomych ludzi aby dyskutować o wierze. O swoim wstąpieniu do Świadków powiedział, że było to jak scena pomiędzy Neo i Morfeuszem w „Matrixie”.
Jest wegetarianinem, w 2006 został wybrany najseksowniejszym wegetarianinem według organizacji PETA (People for the Ethical Treatment of Animals).
Mieszka nadal koło Minneapolis w stanie Minnesota i popiera lokalną drużynę futbolową Minnesota Vikings.
za młodu bardzo często słuchałam z bratem pricnowych piosenek:) kojarzył mi się zawsze tak na marginesie nieco z Elvisem xd
OdpowiedzUsuńz Elvisem?? matko.... ;p skąd takie skojarzenie to mnie przerasta... ;p
OdpowiedzUsuń