Seans XLII "Śmierć"

Seans XXXXII  „Śmierć”

Witajcie, słuchacze i czytacze.

Dziś temat - zagadka, niekończący się dylemat, niepewny jak ruchome piaski, niepoznany jak księżyce Jowisza, powracający jak natrętny refren. Ja podejdę do niego od strony jak najmniej rozumowej.

„Tańcząca Nina” (fragment)

Dlaczego umarła Nina

Na strychu pośród mokrych prześcieradeł

Okręciła szyję

Sznurkiem od bielizny

Jeszcze patrzyła przez niewielkie okno

Gdy przyszła śmierć

Fioletowa – złota

Złota – fioletowa jak samotność

Umarła Nina

Nie żyje

„Przypominam” (fragment)

Jeśli umrzesz

Nie włożę sukienki lila

Nie kupię kolorowych wieńców

Z rozszeptanym wiatrem we wstążkach

Nic z tego

Nic

Przyjedzie karawan – przyjedzie

Odjedzie karawan – odjedzie

Będę w oknie stała – patrzyła

Będę ręką machała

Chustką wiewała

Żegnała

W tym oknie sama

Umarłe włosy nie tańczą

Nie sprzeczają się z wiatrem

Nie opadają na zmarznięte uszy

Nie wabią palców ani ptaków

Rozsypane na chłodnej poduszce

Nie płoszą snu szelestem

W srebrnym deszczu nie mokną

Nie drżą

Na białym łóżku

Leżą wystygłe głuche

I jeśli kwiat – to obco

Jeśli uśmiech – obojętnie

Słońce z nieba odeszło na palcach

To już noc

Ona jest z nami

Nasłuchuje brzęku osy

Bawi się moimi włosami

W twoje palce wplątana

Słońce

Miękko podkłada pod głowy

Potem trochę traw

Potem jeden kwiat maku

Jak wykrzyknik

Czerwony

Ona przeczy naszym ruchom

Przygina nas do ziemi

Zapachem

Ciepłem

Zatrzymuje wiecznie

Na chropawej powierzchni ziemi

Bezwładnych miłością – śmierć

„Dysonans” (fragment)

Świat ma tylko dwa piętra

Tylko dwa

Nieduże

Z krążącymi gwiazdami świat

Dlaczego tak trudno umrzeć?

kiedy umrę kochanie
gdy się ze słońcem rozstanę
i będę długim przedmiotem raczej smutnym

czy mnie wtedy przygarniesz
ramionami ogarniesz
i naprawisz co popsuł los okrutny

często myślę o tobie
często piszę do ciebie
głupie listy - w nich miłość i uśmiech

potem w piecu je chowam
płomień skacze po słowach
nim spokojnie w popiele nie uśnie

patrząc w płomień kochanie
myślę - co się też stanie
z moim sercem miłości głodnym

a ty nie pozwól przecież
żebym umarła w świecie
który ciemny jest i który jest chłodny

Kto potrafi

Pomiędzy miłość i śmierć

Wpleść anegdotę o istnieniu

Zgarniam brunatne plastry książek

Nasłuchuję brzęczenia słów

Pomiędzy miłość i śmierć

Wpleść

Nikt nie potrafi

I tylko czasem

Naprzeciw słońca

W zmrużonych oczach błysk

Chwila roztrącona na tęczę

Twarzą w twarz

Naprzeciw słońca

W oślepłych oczach

Treść niknąca…

Na krańcach

Miłość śmierć

Tak lekko

ubyć z zapachu

z barwy

po prostu

pod głowę ramię

i zasnąć

wiatr nie obudzi

pszczoła

ciemnymi skrzydłami nie ugłaszcze

ziemi

oddać siebie

tak bardzo

że już niczym nie zostać

i nigdzie

Paznokciami wczepiona w słowa

Mówię – jakże cię kocham

Jarzębino czerwona

Od krwi mojej

Piołunie pobladły

Od mojego bólu

I lesie lesie ciemny

Nieprzebyty jak śmierć

Zawsze kiedy chcę żyć krzyczę

Gdy życie odchodzi ode mnie

Przywieram do niego

Mówię – życie

Nie odchodź jeszcze

Jego ciepła ręka w mojej ręce

Moje usta przy jego uchu

Szepczę

Życie

- jakby życie było kochankiem

Który chce odejść –

Wieszam mu się na szyi

Krzyczę

Umrę jeśli odejdziesz

„Margerytki albo cykl biologiczny”

Nie miały więcej jak osiemnaście lat

Siostra przyniosła je rano

Jeszcze ślepe

Mgłą ubrane

W południe

Miały już lat trzydzieści

Szeroko otwierały złote oczy

Rozpostarte liście

Z trudem mieściły się w wazonie

Przyszedł wieczór

I wyniosłam je do kubła na śmieci

Malutkie pomarszczone

„Śmierć”

Mędrzec

Wpatrzony w twoją smutną twarz

Białą

Nic nie wie o tobie

Oprócz tego

Że unicestwiasz ciało

Hojnie

Wzbogacasz pyłem wiatr

Kiedy cię poją kadzidłem

Obiecujesz odejść

Niechętnie

Snujesz się przez kościół

Wzdłuż

Smugą kadzielnego dymu

Oni myślą, że ciebie nie ma

Jesteś

Jesteś

Bo jakżeby inaczej

Można było nie żyć

Dla przyrodnika

Jesteś zagadką jak życie

Dla fizyka

Przeistoczeniem materii

Dla wierzącego

Przejściem do innego bytu

Dla nas cierpiących

wyzwoleniem

Wszystkie wiersze autorstwa Haliny Poświatowskiej.