niedziela, 27 listopada 2011

Seans XIX „Rozstania”

Witajcie, słuchacze i czytacze.
Każdy z nas się kiedyś z kimś rozstał. Jeśli nie – szczęściarze. Rozstania są tak różne jak różne są losy ludzkie, a wiadomo, że nie ma dwu takich samych ludzkich przypadków. Właśnie o rozstaniach chciałbym Wam dziś opowiedzieć, o rozstaniach smutnych i pełnych złości, rozstaniach niezrozumiałych i pełnych wewnętrznego ładu, o pragnieniu kolejnego powrotu i rozczarowaniu tym spotkaniem, a także o codziennych małych rozstaniach.
A więc zacznijmy… zacznijmy od pytania : dokąd idą złamane serca? Gdzie mogą się schronić, gdzie wyleczyć rany, przykleić plastry, zeszyć rozdarcia i załatać dziury? Czy nadal czeka na nie to samo serce, które kiedyś zraniło? Przecież mówią, że kiedy się kogoś kocha, to już na zawsze…
I know it's been some time
But there's something on my mind
You see I haven't been the same
Since that cold November day
We said we needed space
But all we've found was an empty place
And the only thing I learned
Is that I need you desperately

So here I am
And can you please tell me

Where do broken hearts go?
Can they find their way home?
Back to the open arms
Of a love that's waiting there
And if somebody loves you
Won't they always love you?
I look in your eyes
And I know that you still care for me


Czas podobno leczy rany. Więc może uda się zapomnieć, może odejdzie, może się wypali…
Ciągle pamiętam zatrzymany czas, konwalie na poduszce
Ciągle i ciągle czekam tamtych łez, dotyku tamtych oczu
Światło w Twoich rękach, łagodny puls
Gdybym ujrzała kiedykolwiek taki film, umarłabym ze śmiechu
Cisza zagrała, wokół nas się wzbił
Gołębi puch, perfidny kicz
Światło w Twoich rękach, gołębi puch

Każdym dniem zabijam to deszczem obcych rąk
Zmywam ślad, zabijam to
Każda noc przynosi znów bezsensowny ból
Ołów, nie gołębi puch

Może zapomnieć jeszcze uda się konwalie na poduszce
Może zduszone nie powróci znów, odejdzie gdzieś, wypali się
Światło w Twoich rękach, gołębi puch


Masz czasem ochotę cofnąć czas? Mówisz czasem, że lepiej byłoby gdybyście się nie poznali? Wolisz zapomnieć?
Znowu widzę ciebie przed swoimi oczami
Znowu zasnąć nie mogę owładnięty marzeniami
Wszystko poświęcam myśli, że byłaś kiedyś blisko
Kiedy czułem Ciebie obok wtedy czułem że mam wszystko
Tyle zostało po mnie: tylko ty i setki wspomnień
Ile dałbym za to by móc o tym już zapomnieć
Teraz nie ma nas i nie chcę być tam gdzie ty jesteś
Znowu staniesz przede mną, zawsze robisz mi to we śnie
Będę patrzył jak odchodzisz, chociaż chciałbym się odwrócić
Będę myślał ile dałbym komuś, kto by czas zawrócił
Kto by zatrzymał wskazówki tylko na ten jeden moment
W chwili w której Cię poznałem poszedłbym już w drugą stronę.


Cóż, rozstaliśmy się. Mówiłaś, że zostaniemy przyjaciółmi, a tymczasem nawet nie przyszłaś sama po swoje rzeczy, tylko przysłałaś po nie znajomych. Teraz traktujesz mnie tak, jakby nigdy nic miedzy nami nie było, jakbym był całkiem obcy....
Cóż, rozstaliśmy się. Wiesz, pamiętam te wszystkie momenty, kiedy coś psułeś między nami, a potem mówiłeś, że to moja wina. Mówiłeś, że potrafisz odpuścić i nigdy cię nie przyłapię na tym, że trzymasz się kogoś, kogo kiedyś znałeś.…
Now and then I think of when we were together
Like when you said you felt so happy you could die
Told myself that you were right for me
But felt so lonely in your company
But that was love and it's an ache I still remember

You can get addicted to a certain kind of sadness
Like resignation to the end, always the end
So when we found that we could not make sense
Well you said that we would still be friends
But I'll admit that I was glad that it was over


Czasem zupełnie nie można powiedzieć sobie, że to już koniec, nie można w to uwierzyć, nie można się z tym pogodzić. Ale błagania na niewiele się zdadzą, nawet jeśli zdaje ci się, że płoniesz, że pochłania cię jesienna rdza, że umierasz. Lepiej już umówić się na Moście Rozstań …
Nie, nie możesz teraz odejść
Jestem rozpalonym lodem
Zrobię wszystko, tylko bądź
Bądź, zostań jeszcze chwilę, moment
Płonę, płonę, płonę, płonę...
Zimnym ogniem czarnych słońc

Nie, nie możesz teraz odejść
Popatrz, listki takie młode
Nim jesieni rdza i śmierć
Bądź - proszę cię na rozstań moście
Nie zabijaj tej miłości
Daj spokojnie umrzeć jej


Tak, łatwo przepuścić okazję, pozwolić komuś odejść, nawet samemu kogoś odepchnąć. Różnie potem może się świat potoczyć, najczęściej jest za późno na powroty..
Zanim zrozumiesz jak
Bardzo kochałeś ją.
Zanim pobiegniesz kupić czerwone wino.
Ona zapomni, zapomni już świat Twych rąk.

Zanim będziesz próbował
Odkupić ją za słowa.
Zobaczysz jak na drugim brzegu rzeki
Spokojnie, spokojnie, spokojnie stoi z nim.

Ona ma siłę
Nie wiesz jak wielką.
Umierała długo
Teraz rodzi się lekko.

Nie dla Ciebie...


Jak to jest, szukać kogoś całe życie, a potem pozwolić mu wyjść, zamknąć drzwi i zniknąć... Pozostaje zastanawiać się, czy jeszcze kiedyś się go zobaczy…
 I've been searching for you
I heard a cry within my soul
I've never had a yearning quite like this before
Know that you are walking right through my door

All of my life
Where have you been?
I wonder if I'll ever see you again
And if that day comes
I know we could win
I wonder if I'll ever see you again


A potem nagle spotykamy tego kogoś w jakiejś zupełnie niespodziewanej sytuacji. I co? I nic. Niby nic. Prawie nic. Ale mimo tego „prawie” idźmy dalej. Tutaj przecież wszystko już jest znane, łącznie z zakończeniem…
Mam na imię… Miło mi...
Udajemy, że znamy się od kilku chwil
Milczę... nie bój się
Nie uwierzysz... tak to ja...
Gdy zerkam w twoją twarz
Nie potrafię znaleźć siebie tam
Nie pozostał po mnie żaden ślad

Ciągle za mną
Oddech twój
Ciągle czuję cię
Znikam w tłumie
Znów twój śmiech
Ktoś zatrzasnął drzwi

Nagle sami - ja i ty
Przeklęte de ja vu
Zabłądziły gdzieś
Głupie dłonie me
Ale usta... one nie śpią więc...

Dzięki... za wszystko coś mi dał
Dzięki za ten ból
Przeszły dawno i skończony
Dzięki ...
Wierz mi
Gdziekolwiek jeszcze jest
Miłość - znajdę ją
Klęczysz
Z głową pochyloną
Idę
I bez lęku mijam cię...


Rozstanie na dwa światy, rozstanie na zawsze. Rozstanie we łzach, rozstanie ze zrozumieniem.
Jest sobota, za oknem świt i Warszawa kaszle miarowo.
Wczoraj przyszedł od ciebie list, miłe słowo.
Jesień u nas koronę ma tego roku jakby cierniową.
A ty piszesz, że u was szał i punk-rockowo.

Jest sobota, za oknem świt i Warszawa kaszle miarowo.
Wczoraj przyszedł od ciebie list, czułe słowo.
Tamten wieczór, gdy ja i ty, tak, to była wspaniała chwila,
Ale dzisiaj obeschły łzy, więc pozdrawiam cię - Maryla.

Są dwa światy i nas jest dwoje, do swych miejsc przypiętych jak rzepy,
Ty masz pewnie więcej spokoju, ja mam dzieci.
Są dwa światy i jedno słońce, które u nas słabiej coś grzeje,
Ty masz pewnie duże pieniądze, ja nadzieję.


A może kiedyś nagle i niespodziewanie stanę na Twoim progu, żebyś zobaczył, że dla mnie to się wcale nie skończyło? Ech, nie, dajmy spokój, nieważne. Znajdę kogoś innego, takiego jak Ty. A Tobie życzę wszystkiego najlepszego…
I heard that you're settled down
That you found a girl
And you're married now

I heard that your dreams came true
Guess she gave you things
I didn't give to you

I hate to turn up out of the blue uninvited
But I couldn't stay away, I couldn't fight it.
I had hoped you'd see my face and that you'd be reminded
That for me it isn't over

Never mind,
I'll find someone like you
I wish nothing but the best for you, too
Don't forget me, I beg
I remember , you said:
"Sometimes it lasts in love
But sometimes it hurts instead."


Ale przecież nie wszystkie rozstania są na zawsze i na wieczność. Choć czasem tak samo bolą…
Marznę bez Ciebie
zamarzam powoli
się kulę
nad ranem tulę Twoją koszulę
czule
zawijam się w dywan
Twym zapachem się przykrywam.

Kocham się ze snami,
które noc zamiast Ciebie da mi.

Bez ciebie chłód
bez ciebie mróz
gaśnie na niebie wielki wóz.

Jak gejsza bez kimona
Yoko Ono bez Lennona
jak Tokio pod śniegiem
marznę bez Ciebie.

 
Cicho przyznaję, że
Najlepiej jest, gdy obok jesteś Ty
Nie przyzwyczaję nigdy się
Do ciągłych rozstań, pustych miejsc

Najtrudniej jest, gdy jeszcze ciepła
Od Twych dłoni ścigam dzień
A jeszcze trudniej się uśmiechnąć
Kiedy mówisz: "Trzeba trwać"

Najtrudniej jest ukryć ból
Nie pozwól mi poddać się

Tęsknotą jest me całe ciało,
Kiedy musisz wcześnie wstać
Nie umiem Tobie dać tych paru chwil,
Byś został czasem sam.

Bo Twoje oczy
Twoje usta
Twoje ręce
Twoją twarz
zostawić mam

Twoje ciepło
Twoje dobro
Twoje słońce
Mały świat
opuścić mam


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.